Ez da lehen aldia, eta ez da azken aldia
izango. Realak aurrerapauso bat emateko aukera duenean, kikildu eta atzeraka bi
pauso ematen ditu. Mallorcan pasa zen, Granadan pasa zen, eta beste hainbat
zelaitan ere gertatu zaio. Txuri-urdinek Europako postuetara gerturatzeko
aukera paregabea zuten Getaferi irabaziz gero, baina 1-0 galdu zuen, eta
erdibidean geratu dira berriro. Anoetan azken lau partidak irabazi ditu, bai,
baina etxetik kanpo azken lauak galdu ditu.
Realak ez zuen partida txarra egin, are
gutxiago, norbaitek irabaztea merezi bazuen, horiek txuri-urdinak izan ziren.
Baina futbolean justiziak ez du lekurik, eta aukerak huts egiten badituzu, jai
duzu. Eta, horrela, pelikuletan bezala, gidoiak azken minutuetan eman zuen bira.
Barradak Odolkiak ordainetan datoz gero. ezker hegaletik erdiraketa bat egin
zuen, Güiza ez zen iritsi, baina Bravo zertxobait oztopatu zuen bere saiakerak.
Atezain txiletarrak ukabilez urrundu zuen baloia, baina Iñigo Martinezen buruan
jo zuen, eta sareetara joan zen karanbolaren ondorioz. Getafek ez zuen merezi,
baina aurretik zegoen. Filmeko protagonista zauritua zegoen, eta ez zuen
altxatzeko denbora izan. Epaileak atzera kontua hasi zuen, hamar, bederatzi,
zortzi... eta markagailua ez zen mugitu.
San Mamesen egin bezala, Agirretxe aulkian
utzi zuen Montanierrek, eta haren ordez Prietok, Griezmannek eta Velak osatu
zuten erasoko hirukotea. Erreferentzia argi bat izan beharrean, hirukotearen
mugikortasuna baliatu nahi zuen entrenatzaileak, eta galdu arren, apustua ez
zen guztiz gaizki atera, min asko egin zutelako, atzelariak ernegatzeraino.
Halere, nahiko arraroa da aurrelari batek aurreko astean bi gol sartu ondoren
hurrengo partidan ez jokatzea. Zelai erdian Markel Aranbururen ordez jartzea
erabaki zuen, Illarramendirekin eta Zurutuzarekin batera. Defentsan, Cadamurok
bere lekua berreskuratu zuen, De la Bellak Zaragozaren aurka oso partida
txukuna egin zuen arren; Mikel Gonzalezen hutsunea espero bezala Demidovek bete
zuen.
Getafe eta Reala nahiko talde parekoak dira
gaur egun, eta parekotasun hori zelaian islatu zen lehenengo minutuetan.
Boxelariek bezala, haztamuka ibili ziren. Kolpe bat bota batek, bueltan
besteak. Errespetu handia zioten elkarri. Gazteenak izan ohi dira errespetu
hori mozten dutenak, eta 12. minuturako Illarramendi nekatu zen haztatzeaz, eta
lehenengo kolpea eman zuen. Velak jokaldi bikaina egin zuen ezker hegaletik,
eta aldaratzea zutoina miazkatzen pasa zen. Pare bat minutu geroago Markelek
zelaia utzi zuen eta lesiotik osatu berri den Elustondok ordezkatu zuen.
Elgoibartarrak maiz izaten ditu lesioak, eta Micheli sarrera itsusi bat
egitearen ondorioaz hartu zuen min.Minutuak pasa ahala, kolpeak ematen jarraitu
zuten bi taldeek, baina bietako inor ez zen min egiteko gai. 30. minututik
aurrera, Getafe atzean sartzen hasi zen, Realaren ukabilkadek behartuta.
Zurutuzak hiru aldiz, eta Griezmannek behin hari batean izan zuten Getafe.
Baina Madrilgo taldeak, animali zauritu bat bezala, azken kolpe bat eman zuen
atsedenaldiaren aurretik. Miku bakar bakarrik geratu zen Bravoren aurrean,
baina zeruetara bidali zuen baloia. Zelaitik irten ez bazen, hurbil egongo zen.
Atsedenaldia ondo etorri zitzaion Getaferi.
Kolpeak nondik eta zergatik etortzen zitzaizkion ulertu zuen, eta berak mina nondik
egin zezakeen pentsatu zuen. Atzean asko sufritu ondoren, sendoago hasi ziren
atzelariak. Apurka Valera nagusitzen joan zen bere hegalean. Getafekoak saiatu
arren, atzean lasai aritu zen Reala, eta arrisku oro uxatu zuten. Partida nola
zihoan ikusita, 0-0 amaituko zela ematen zuen. Golak hutsegite baten poderioz
etorri behar zuen, ez zegoen beste biderik. Eta hala sartu zen Barradaren
erdiraketa, Bravok eta Martinezek jo ondoren. Hamar minutu luze geratzen ziren
partida amaitzeko, baina Getafe adi zegoen, eta guardia ondo zaindu zuen. Kolpe
bakarra jaso zuen, Griezmannen jokaldi batean, baina Frantziarra ez zen ezta
ubeldura bat egiteko gai izan.
Anoetan Levanteri irabaziz gero, berriro goraka begira jarriko dira
jokalariak, baina Real Madrilen aurka irabaztea ia ezinezkoa da egun.
Erregulartasun faltarekin jarraitzen dute txuri-urdinek, eta horrek kondenatu
die. Anbizio faltagatik akaso, huts egiten jarraitzen du Realak. Egiari zor,
harrigarria litzateke taldea jaitsiera postuetako lehian ibiltzea azken
partidetan, baina are harrigarriago Europako postuetarako berme guztiz
borrokatzea. Getafekoa bezalako partidak irabazteko gai ez den bitartean,
erdibidean da txuri-urdinen lekua.
Jokalari onenak:
3.- Xabi Prieto: Ez da bere denboraldi onena, hori argi dago, baina
pixkanaka hasi da agertzen. Realak bere beharra du. Atzo, bikain ez aritu
arren, ez zen desagertu eta baloia eskatu zuen uneoro. Behin eta berriz saiatu
zen.
2.- Iñigo Martinez: Atzelarien artean onena. Realaren kapoa
gaur egun. Miku eta Güiza bezalako bi aurrelari deseroso izan zituen, baina ez
zen kikildu eta ez zuen sufritu. Bere atean gola sartu izanak ez du ilundu
behar bere partida ona.
No hay comentarios:
Publicar un comentario